Print deze pagina

NWO viert... de Internationale dag voor Transgenderrechten, Pride Week, de Nationale Indië herdenking, Raksha Bandhan en het 2 Oktober Monument in Apeldoorn

In deze rubriek 'NWO viert …', lichten we bijzondere (feest)dagen uitdie we als NWO'ers samen kunnen vieren. In de maand augustus stonden meerdere dagen centraal in deze rubriek en vertellen een aantal collega's hun verhaal bij deze dagen: Jacqueline Nigg (ENW) en Scott Kannekens (SGW) over de Nationale Indië herdenking op 15 augustus, Manisha Ramesar (NRO) over de feestdag Raksha Bandhan op 22 augustus, Léon Ouwerkerk (CWI) over de Internationale dag voor Transgenderrechten op 7 augustus en Nicole Verhoeven (P&O) over de pride week van 31 juli tot 8 augustus.

Léon Ouwerkerk (CWI) – Internationale dag voor Transgenderrechten op 7 augustus

Op 7 augustus vindt jaarlijks de internationale dag voor Transgenderrechten op plaats. Ik vind dat zelf een goed moment om stil te staan bij het feit dat veel transgender personen nog worden gediscrimineerd en het niet makkelijk hebben in de samenleving. Een mooi lichtpuntje dit jaar vond ik het aantreden van Lisa van Ginneken, de eerste transgenderpersoon in de Tweede Kamer. 

Nicole Verhoeven (P&O) - pride week (31 juli - 8 augustus)

Met heel veel plezier werk ik mee aan de rubriek NWO viert. De redactievergadering met Melissa Vianen (NWO-I), Marjolein Snellink en Seray Unsal (beiden NWO Concerncommunicatie) geeft mij altijd zoveel energie. Ik vind het geweldig om van collega’s mooie verhalen over feesten en herdenken te horen en ben ook onder de indruk van de reacties door collega’s en de bereidheid om mee te denken. Het is soms ook best wel spannend om mensen te vragen mee te doen, en medewerkers hebben ook wel aarzelingen om mee te doen.. maar ik ervaar door de rubriek dat we vanuit NWO betekenis en invulling geven aan Diversiteit en Inclusie en elkaar laten zien wie we nog meer zijn en wat we vieren. 
Zelf maak ik in de corona- en thuiswerktijd elke dag ruimte voor een ochtendwalk. En zo kwam ik in de Pride week begin augustus de voor mij nieuwe vlag (de ‘progress pride vlag’) tegen die nog meer LHBTQ+ doelgroepen representeert. Toen ik op internet zocht waar de kleuren voor staan, las ik ook over de discussies die over de vlag rondgaan en dat doelgroepen zich er zeker niet allemaal vertegenwoordigd door voelen (ik las bijvoorbeeld dit artikel). Als ik één ding heb geleerd is het wel dat ieder individu een ander verhaal en ander standpunt heeft en je niemand over één kam kan scheren. En dat juist dat het zo waardevol maakt om het gesprek aan te gaan. Via de NWO Viert rubriek hopen we die gesprekken ook tussen collega’s aan te moedigen!

Jacqueline Nigg (ENW): Nationale Indië herdenking op 15 augustus

Collega Jacqueline Nigg schreef een mooie blog over haar familie en wat de nationale Indië herdenking voor hen betekent. 

Ik ben Indisch. Weliswaar in Den Haag geboren, maar dochter van een vader (1912-2005) uit Sumatra en een moeder (1922-2015) uit Java. Zij leerden elkaar pas in hun vaderland Nederland kennen nadat zij, toen Indonesië de onafhankelijkheid uitriep, uit hun moederland moesten vluchten. Zij waren immers - al enkele generaties – Nederlander. En omdat ze gemengd bloedig waren, waren zij en alle andere Indische Nederlanders voor Indonesië “belandas” ofwel “witten”, wat min of meer een scheldwoord was in die dagen.

Mijn ouders hebben de Tweede Wereldoorlog heel bewust meegemaakt.
Mijn vader heeft als krijgsgevange aan de Birma spoorweg gewerkt, met alle verschrikkingen van dien.

De leden van de families van mijn ouders zijn krijgsgevange, geïnterneerde of buitenkampers (huisarrest) geweest. Beide families hebben veel leden in de oorlog verloren. Sommigen zijn gesneuveld, anderen zijn omgekomen in kampen of door het strenge “buitenkamper” regime.

In veel herdenkingsprogramma’s wordt gezegd dat de Indische gemeenschap nooit of op zijn best weinig over de gruwelen van de tweede wereldoorlog sprak. Dat is maar half waar. Er werd best veel over de oorlog gesproken. Maar het lijkt de Indische aard te zijn om zaken, waar en wanneer dat kan, zo zonnig mogelijk te herinneren.

Als mijn vader bijvoorbeeld zijn broers en/of vrienden over de vloer had, dan kwam de oorlog echt op een gegeven moment wel ter sprake. Dat begon altijd lacherig, een beetje sterke verhalen ophalend aan die keren dat ze “de Jap” te slim af waren geweest, zelfs in het kamp. Maar na enige tijd was het met de “leuke” herinneringen wel gedaan en vertelden de mannen hele andere verhalen. Dan ving ik dingen op die mijn vader, veel later, heel af en toe, in wat meer detail vertelde. Hoe ze, als ze betrapt werden, bijvoorbeeld urenlang in de brandende zon gebogen in een hoek van 90 graden richting Japanse vlag moesten blijven staan als straf. Hoe ze dan eindelijk wat water kregen waar dan gesneden tjabe (kleine hete pepertjes) in geweekt waren zodat hun droge, dorstige, kelen in brand kwamen te staan of ze in plaats van het verfrissen van hun ogen met het water zichzelf pijnlijk stekende ogen bezorgden. Hoe ze, al werkend aan de spoorlijn om hun, ter plekke aan dysenterie gestorven, medegevangenen heen moesten werken. En meer van dat soort verschrikkelijke ervaringen.

Maar de overlevenden bleken sterk, ook al volgden na afloop van de oorlog nog meer ontberingen tijdens de onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië en later ook na aankomst in, het in vele opzichten kille, Nederland.

Ik weet uit mijn jeugd dat de herdenking ooit ook uit 2 dagen bestond, net als 4 en 5 mei. Toen was het 14 augustus de vlag halfstok om de gevallenen te herdenken. En 15 augustus de vlag voluit in top omdat op die datum Japan de capitulatie ondertekende. Wanneer het is teruggebracht tot 1 dag, 15 augustus, kan ik me niet herinneren. Sowieso had de Indische gemeenschap er moeite mee dat voor deze herdenking (leden van) het koningshuis maar eens in de 5 jaar acte de presence geven, en dat terwijl de gemeenschap zo ongelooflijk koningsgezind was/is.

De generatie van mijn ouders is nu nagenoeg uitgestorven. Toen mijn vader in 2005 overleed was het nog verboden om de as van een overledene bij het Indisch Monument in Den Haag uit te strooien; iets dat veel Indische Nederlanders van vooral de oudere generaties graag willen. Bij het overlijden van mijn moeder in 2015 was dat inmiddels wel toegestaan en hebben wij haar wens kunnen vervullen.

De Indiëherdenking is en blijft belangrijk voor de meesten die (een deel van) hun roots in het voormalig Nederlands-Indië hebben. Want hoewel er ook Joods bloed door mijn familie stamboom vloeit, voel ik mij emotioneel meer verbonden met de Tweede Wereldoorlog zoals deze in Azië is gestreden en met degenen die daar, in welke vorm dan ook, slachtoffer van zijn geworden. Misschien omdat het zo lang geen of weinig aandacht en erkenning heeft gehad. Gelukkig groeit de interesse en aandacht van de jongere generaties (Indische) Nederlanders voor deze zijde van de Tweede Wereldoorlog de laatste tijd flink. Deze interesse is een mooi eerbetoon aan de ouderen die er niet meer zijn.

Opdat hun lijden en strijd niet vergeten wordt.

Scott Kannekens (SGW): Nationale Indië herdenking op 15 augustus

“Mooi om te zien dat één van onze collega’s het had gezien en een persoonlijk blog over de Indië herdenking van 15 augustus heeft geschreven. Zelf ben ik ook met de 15 augustus-herdenking aan de slag gegaan en samen met de Stichting Jonge Historici hebben we een korte film gemaakt waarin ik het verhaal van mijn Indische grootouders vertel. Dit deel ik graag met mijn collega’s:  bekijk de film op YouTube. 

Manisha Ramesar (NRO) – feestdag Raksha Bandhan op 22 augustus

“Een feestdag die in Augustus is geweest voor alle Hindoes, die ik zelf elk jaar heel bijzonder vind, is Raksha Bandhan op 22 augustus. Raksha Bandhan is een feest voor broers en zussen. Het woord "Raksha" betekent bescherming en "Bandhan" betekent relatie. Vrij vertaald betekent het dus de beschermende relatie. De zus zoekt haar broers op en bindt een beschermkoord (rakhi) om diens pols. De broer wordt dan geacht een geschenkje te geven aan zijn zus en haar alle bescherming te bieden. Dit feest is bedoeld om de relatie tussen broer en zus te gedenken. De Rakhi is oorspronkelijk gemaakt van rode en goudgekleurde garen. Tegenwoordig zijn ze er in alle kleuren van de regenboog en in allerlei variaties.”

Geerte Schut (I&A) – 2 Oktober Monument in Apeldoorn

“Het duurt nog even, maar ik sta ieder najaar stil bij het ‘2 Oktober Monument’. Dit herinnert de inwoners van Apeldoorn aan de acht jongemannen, waaronder mijn oudoom Jan Schut, die hier op 2 oktober 1944 zonder vorm van proces door de bezetter zijn gefusilleerd. Zij maakten deel uit van een verzetsgroep en zijn verraden. Sinds de plaatsing van de plaquette herinnert het gedenkteken echter ook aan mevrouw J.C. Bitter-van der Noordaa die in kamp Ravensbrück om het leven werd gebracht. Zij maakte ook deel uit van de verzetsgroep. Ik vind dit belangrijk om te herdenken, omdat met het overlijden van mijn grootouders het verhaal en de betrokkenheid met het Ereveld waar Jan begraven ligt, dreigde vergeten te worden. Er zijn veel onbekende oorlogsverhalen en door de verhalen te delen, vergeten we ze niet en ik vond dit een goede gelegenheid om m’n collega’s op deze dag te wijzen’.

###

Diversiteit & Inclusie bij NWO en NWO-I

Deze nieuwe rubriek verschijnt zowel op het NWO-intranet Joost als in de nieuwsbrief Inside NWO-I. Het is een initiatief vanuit het NWO-D en NWO-I-brede Diversiteitsteam. Wij werken aan het werken in een inclusieve organisatie mét inclusieve procedures. We geloven erin dat we onze strategische ambities als NWO kunnen verwezenlijken als we ook streven naar het zijn van een diverse organisatie met een inclusieve cultuur. Diversiteit brengt ons creativiteit, innovatie en vernieuwing en daarnaast zijn we ervan overtuigd dat we meer maatschappelijke impact hebben als NWO wanneer we als NWO een afspiegeling zijn van de maatschappij. Dat vraagt van NWO dat we een werkgever zijn waar iedereen welkom is, zichzelf kan zijn en het beste uit zichzelf kan halen. Deze D&I-kalender draagt daar aan bij. Je leest meer over diversiteit en inclusie op de NWO-website. En in de januari-editie van Inside NWO-I plaatsten we het artikel 'Werken aan een organisatie waar iedereen zichzelf kan zijn' over diversiteit binnen NWO en NWO-I.

Rubriek 'NWO viert …' op basis van een jaarkalender

De rubriek ‘NWO viert …' baseren wij op een jaarkalender die we zelf hebben samengesteld. Je vindt onze kalender op deze pagina. Dat een jaar(kalender) op 1 januari moet beginnen is geen vaststaand feit. Verschillende Romeinse keizers en Pausen veranderden de data: het jaar moet beginnen op 1 maart, of 25 maart of toch 1 januari? Het zette ons aan het denken: welke data vinden wij nog meer vanzelfsprekend en hoe is dat voor anderen? Tijd voor een kalender waar álle bijzondere dagen opstaan: dagen die wij als NWO'ers samen kunnen vieren. We hopen elkaar hiermee beter te leren kennen, meer kennis te krijgen over andere feestdagen die we zelf vieren en door het gesprek te openen over welke (feest)dagen bijzonder voor ons zijn, en waarom.

Wil je alle (feest)dagen van NWO viert… nalezen? Dat kan op de NWO-I website.

Wil je meedoen met deze rubriek?

Mist jouw (feest)dag op de kalender (zie bijlage onderaan dit artikel)? En misschien wil jij iets vertellen in de rubriek 'NWO viert …' over een van de bijzondere dagen op deze kalender? Stuur dan een e-mail naar Nicole Verhoeven via n.verhoeven@nwo-i.nl. Dan voegen wij jouw dag toe aan de kalender en nemen we contact met je op voor een mogelijk interview voor deze rubriek.

 

Confidental Infomation