Drieluik: NWO-I receptionisten aan het werk

Tosca Gouda, receptioniste bij NWO in Utrecht

Een collega heeft een NWO-fiets met een lage instap gereserveerd en vraagt aan de receptie of zij zelf het zadel omlaag kan zetten. NWO-receptioniste Tosca Gouda stelt haar op een vriendelijke manier gerust. Tosca (65) is sinds 2017 receptioniste in het gebouw van NWO in Utrecht, waar ook bureau NWO-I is gevestigd. Ze werkt 24 uur per week en bezet de ontvangstbalie altijd met een van de twee andere receptionisten, Sandra en Cindy. De een start vroeg en de ander werkt tot laat.

Tosca: "We zijn een zelfsturend team en vangen elkaar op in geval van afwezigheid. Voordat ik bij NWO kwam was ik HR-officer en office manager. In dit gebouw werken NWO-collega's, van het NWO-I-bureau en NWO-D, de domeinorganisatie van NWO. Over het algemeen vinden collega's zelf hun weg. Maar soms zit er iemand met een vouwfiets vast in de draaideur en dan schieten wij te hulp".

"In geval van ernstigere calamiteiten zijn wij het centrale meldpunt. De AED (Automatische Externe Defibrillator, een draagbaar apparaat dat een schok kan toedienen bij een hartstilstand, redactie) hangt bij ons en wij piepen de collega's van de Bedrijfshulpverlening op als dat nodig is. 
Als receptionist ben je er vooral voor leveranciers en bezoekers. NWO Utrecht is een favoriete locatie voor vergaderingen omdat het zo centraal gelegen is. De vergaderzalen zijn vaak maanden van tevoren geboekt."

"Ook zijn er regelmatig interviews van jonge onderzoekers die een aanvraag voor een NWO-subsidie hebben gedaan, zoals Veni's en Vidi's. De commissie die de aanvraag beoordeelt bestaat uit andere gerenommeerde wetenschappers. Dit zijn stressvolle bijeenkomsten en we proberen hen met een vriendelijke ontvangst en een kopje koffie op hun gemak te stellen. We zorgen dat we vooraf lijsten hebben en weten wie er komt. Het geeft mij een voldaan gevoel als bezoekers zich bij ons welkom voelen. Als je zelf leuk en gezellig bent, natuurlijk met gepaste afstand, krijg je dat ook terug. Een glimlach kost niks."

Martijn Severijnen, receptionist bij SRON in Leiden

De koffieautomaat van NWO-instituut SRON is vlakbij bij de receptie. Veel collega's pakken daar een momentje rust en maken een praatje met receptionist Martijn Severijnen (30) bij. Echte Leidenaar Martijn zag het nieuwe SRON-gebouw uit de grond komen: "Het leek me een interessante toko en nu werk ik er al 2,5 jaar."

Martijn is in dienst van beveiligingsbedrijf Securitas, maar voelt zich SRON'er. Op de dag van het interview is het nog komkommertijd, vindt Martijn. Als er zeventig mensen tegelijk arriveren gedijt hij het best. "Ik heb in vorig werk debatconferenties georganiseerd met 1.500 deelnemers. Ik houd van de vrolijke chaos. Mijn werk start met een openingsronde en eindigt met een sluitronde. Daar tussenin is geen enkele dag hetzelfde. Wat de onderzoekers van SRON doen, gaat boven mijn pet, maar ik luister en ondersteun waar het kan. Laatst had ik een promovenda kennelijk zo goed geholpen dat ze me in haar proefschrift bedankte en uitnodigde voor de verdediging. Dat is een leuke pluim."

"Ik probeer gezelligheid te creëren. Op de balie staat Leon de kameleon, een veelkleurig aardewerken beestje, dat nu de onofficiële mascotte van SRON is. Ik heb ook een bestelsysteem voor de lunch opgezet. Collega's geven aan mij door welk broodje ze van Broodje Ben willen en ik zorg dat het er komt. Weet je wat komisch is? Die broodjeszaak volgt SRON: ze zaten net als het instituut eerst in Groningen, openden toen een zaak in Utrecht en zitten nu ook in Leiden. SRON'ers of bezoekers die eerder in Groningen of Utrecht werkten, weten precies wat ze moeten bestellen, want de broodjes zijn hetzelfde gebleven. Dat afhaalsysteem bij mij aan de balie zorgt voor de broodnodige verbinding."

Remco Westra, receptionist bij CWI in Amsterdam

Remco Westra (53) maakte zijn opleiding HTS Informatica niet af, maar werd vanwege zijn affiniteit met wiskunde en informatica in 2016 aangenomen als receptionist bij NWO-instituut CWI. Toen het CWI overging op elektronische sleutels en er een database opgezet moest worden voor wie op bepaalde tijden toegang tot het gebouw moest krijgen, kwamen zijn skills van pas.

Remco werkt drie dagen in de week als receptionist bij het CWI en op dag vier is hij ook receptionist, maar dan als vrijwilliger bij een Ouder-Kind Centrum in Amsterdam Zuidoost. Vooral het sociale aspect van het werk spreekt hem aan: “Ik knoop graag praatjes aan met mensen en ik hoop dat ze zich welkom voelen. Sinds de Covid19-pandemie – wat een vreselijke tijd – werken collega’s steeds meer thuis en promovendi stromen in en uit. Ik beschouw mezelf als een constant beschikbare praatpaal. Bezoekers vinden het zonder uitzondering leuk als je ze herkent van een eerder bezoek.”

"Soms komt er bijzondere visite, zoals de NOS of Het Klokhuis, omdat CWI in 1988 de eerste internetverbinding in Europa tot stand bracht. De vorige minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, Robbert Dijkgraaf, kwam hier samen met zijn Franse collegaminister.
In die acht jaar bij het instituut is mijn werk veranderd: er is bijna geen post meer, de faxmachine ging de deur uit en er komen nog weinig telefoontjes. Soms krijg ik mensen aan de lijn die het Centrum voor Werk en Inkomen, de voorloper van het UWV met dezelfde initialen, willen spreken. Dat bestaat al vijftien jaar niet meer en dat vertel ik ze vriendelijk. Ik krijg weinig boze mensen aan de balie. Het CWI is een fijne werkplek: ouderwets normaal en iedereen kan er zichzelf zijn. Ik fiets naar mijn werk, wat wil je nog meer?"

Tekst: Anita van Stel

Nieuwsbrief Inside NWO-I, oktober 2024
Op de NWO-I website vind je het archief van de nieuwsbrief Inside NWO-I.